Tryb życia Barbary Temkin Bermanowej, jej męża...

Tryb życia Barbary Temkin Bermanowej, jej męża i kilku innych osób przebywających na Żoliborzu w czasie ostatnich dni Powstania Warszawskiego. Rano, koło ósmej, przychodziło się z piwnicy do mieszkania (większość czasu spędzano w piwnicach ze względu na naloty i bombardowanie), mycie w pół litrze wody, na śniadanie robiło się jakieś placuszki albo kaszę i - o ile był względny spokój- przebiegało na \'trójkę\" [Krasińskiego 16] lub \"czwórkę\" [Krasińskiego 18] i wracało do domu na zupę. W ciągu dnia wpadali Mieczysław Watraszek, Jarosław Roth, Stasia Watraszek, Józef Zysman-Ziemian, Henryk Słobodzki i inni. Potem czytało się trochę, reperowało, wieczorem koło siódmej przychodził Antek Cukierman z Celiną Lubetkin, piło się kawę i gadało do dziesiątej.

Autorka rozpoczęła pisanie 5 stycznia 1944 roku, a ostatni wpis pochodzi z 14 stycznia 1945 roku. Dziennik zapisany został w dziesięciu zwykłych, szkolnych zeszytach w kratkę. Powstawał nieregularnie. Bermanowa sięgała po pióro zapewne tylko wtedy, gdy znalazła wolną chwilę i kiedy starczało jej siły.
Kolejne zapisy, skrupulatnie datowane, prowadzone w języku polskim powstawały najpierw w okupowanej Warszawie (\"w ukryciu\"), potem w okupowanej stolicy (\"wolnej\"), jeszcze później (znów \"na aryjskich papierach\") w kilku podstołecznych miejscowościach. Najstarsze opisane wydarzenie miało miejsce podczas Kampanii Wrześniowej 1939, ostatnie - trzy dni przed wyzwoleniem Warszawy (17 stycznia 1945).