Po kilku dniach w wagonie, stojącym na stacji,...

Po kilku dniach w wagonie, stojącym na stacji, Nadzia, Wacek i inni Żydzi umierają z głodu i pragnienia. Kiedy pociąg rusza nocą, kilka osób wyskakuje z wagonu. Niemcy zaczynają strzelać. Nadzia i Wacek decydują się wyskoczyć po przeciwnej stronie wagonu, co jest bardziej niebezpieczne, łatwiej dostać się pod koła, jednak Niemcy mniej pilnują tej strony. Motylowie skaczą, odnajdują się w lesie. Rano trafiają na wioskę, wchodzą do niedużego domku, starsza kobieta częstuje ich wodą. Idą wzdłuż torów kolejowych; spotykają kolejarza. Rozpoznaje, że są Żydami. Daje im pić, częstuje jedzeniem. Radzi im, żeby się schowali w lesie i zaczekali na nocny pociąg do Warszawy, tak będzie dla nich bezpieczniej.