Given name: Edward Family name: Lanota (3)

(1)

Pochodził ze Stryja. Jego rodzice się ochrzcili. Był chemikiem. W czasie wojny był we Lwowie tam poznał swoja drugą żonę, Annę Rottenberg. Przyjechał z matką, ciotką i 10-letnim synkiem z poprzedniego małżeństwa do Warszawy. Zamieszkali na Wspólnej lub Wilczej. Zaczął pracę w konspiracji, w PPR. Produkował bomby. Ktoś go wydał i kiedy wracał do domu, na początku 1941 r., został aresztowany. Na Gestapo był torturowany. Wysłał do kolegów z organizacji prośbę o cyjanek. Dostał i zażył. Wyniesiono go do kostnicy piwnicznej. Cyjanek nie był czysty, bo ocknął się po jakimś czasie. Stróż zawiadomił Niemców i Edward trafił do szpitala. Do szpitala znów dostarczono mu cyjanek, który zażył i znów nie umarł. Został zaprowadzony do pociągu do Majdanka. Po drodze, na peronie znalazł łom, który udało mu się ukryć. W wagonie otworzył łomem drzwi i wyskoczył. Trafił do jakiegoś domu na wsi. Chłop zawiadomił kolegę z organizacji, który po niego przyjechał. Od tej pory był poszukiwany. Niemcy rozlepili plakaty ze zdjęciem. Zabrali jego małego syna i zamordowali na Pawiaku, o czym zawiadomiła rodzinę jakaś pracownica Pawiaka. Zmieniał mieszkania i dalej produkował broń. Z żoną zamieszkał dopiero w 1944 r., na Oleśnickiej, później na Kole. W drzwiach robił wybuchające pułapki na wypadek gdyby przyszli Niemcy. W powstaniu warszawskim był razem z żoną, Anną. Zginął pod gruzami 26.08.1944 r.

(2)

A Jew, the leader of the People's Guard. During the Warsaw uprising he was the commandant of the People's Army. After the war he became a national hero, but his Jewish origin was rarely mentioned.

(3)

Szef sztabu Obwodu AL. Mąż Hanki Rotenberg. Zginął zasypany w budynku przy Freta 16, w siedzibie dowództwa AL. Pełnił fukcję inżyniera-pirotechnika.

(1)

https://pl.wikipedia.org/wiki/Edward_Lanota

(3)

Autorka rozpoczęła pisanie 5 stycznia 1944 roku, a ostatni wpis pochodzi z 14 stycznia 1945 roku. Dziennik zapisany został w dziesięciu zwykłych, szkolnych zeszytach w kratkę. Powstawał nieregularnie. Bermanowa sięgała po pióro zapewne tylko wtedy, gdy znalazła wolną chwilę i kiedy starczało jej siły.
Kolejne zapisy, skrupulatnie datowane, prowadzone w języku polskim powstawały najpierw w okupowanej Warszawie ("w ukryciu"), potem w okup[owanej stolicy ("wolnej"), jeszcze później (znów "na aryjskich papierach") w kilku podstołecznych miejscowościach. Najstarsze opisane wydarzenie miało miejsce podczas Kampanii Wrześniowej 1939, ostatnie - trzy dni przed wyzwoleniem Warszawy (17 stycznia 1945).

(2) 29-30, (3) 61