Imię: Jan Nazwisko: Adamiak

Mąż Alfredy. Miał dwójkę małych dzieci. Na początku 1942 r. zwróciła się do niego i żony kuzynka pracująca w Szpitalu Wolskim, z prośbą o pomoc w ratowaniu dzieci żydowskich. Żona z kuzynką udała się na ul. Wolską 11, do położnej, która zajmowała się ratowaniem dzieci żydowskich. Oboje z żoną, dostali pod opiekę dwóch chłopców w wieku 6-12 miesięcy, w tym jeden, z bliźniąt, syn lekarzy z getta. W czasie opieki nad nimi mieli kilka razy "wizytację" z organizacji pomocowej (nazwa nieznana), z której dostawali kartki żywnościowe, kartki na pieniądze i bieliznę dla dzieci. Kartki na pieniądze, Jan otrzymał w sklepie mięsnym na Bielańskiej. Paczkę odzieżową odebrał, skierowany przez furtiana w kościele Garnizonowym przy Długiej, w gmachu sądów na pl. Krasińskich. Dziećmi opiekował się, razem z żoną, przez 1,5 roku.