Imię: Jan Nazwisko: Gołebiowski

Żonaty z Genowefą. W czasie wojny sprzedawał węgiel w getcie. Odbiorcą w getcie był ubogi Żyd Dorfman. 24.06.1943 r. przyszedł do jego mieszkania młody, dwudziestoletni Żyd, który przedstawił się jako Tadeusz. Powiedział, że dostał adres od Dorfmana. Obejrzał mieszkanie i wrócił po dwóch tygodniach. Mieszkał do wiosny 1944 r. W tym czasie Jan skontaktował Tadeusza z Żydówka Zofią o dobrym wyglądzie, która poruszała się swobodnie po Warszawie. Zofia przynosiła ubrania na sprzedaż i pieniądze. Tadeusz nigdzie nie wychodził. Grał na koncertowych organkach. Wiosną 1944 r. Tadeusz poszedł do partyzantki. Jeszcze raz przyjechał do Gołębiowskich na kilka dni i wrócił do oddziału. Po powstaniu warszawskim Jan z rodziną wyjechał do Świdna, do teściów. W 1945 r. przed marszem na Berlin, już jako porucznik WP, Tadeusz przyjechał na motorze na Długosza, do mieszkania Gołębiewskich. Nie zastał gospodarzy, którzy jeszcze byli na wsi u rodziny. Wypytywał sąsiadów czy przeżyli. Na drzwiach mieszkania napisał pozdrowienia. Więcej wiadomości o nim nie ma.