Imię: Kazimierz Nazwisko: Lewi

Studiował we Francji, był inżynierem i typem europejczyka. Prowadził przedstawicielstwo filii Philips'a w Warszawie, sprzedawał aparaty Rtg. Jego żoną była Albina, dentystka, która prowadziła prywatny gabinet. Miał córkę, jedynaczkę, Izabelę. Mieszkali w sześciopokojowym mieszkaniu na Królewskiej 29. Przed wybuchem wojny wyjechał z żona do fFancji, wrócili na trzy dni przed wkroczeniem Niemców, do córki, której do Francji nie zabrali. Dom na królewskiej został zbombardowany 25.09.1939 r., a wszyscy lokatorzy, 150 osób, zasypani w piwnicy. Przetrwali dzięki grubym stropom. Rodzina przeprowadziła się na kilka dni do biura ojca na pl. Piłsudskiego. Potem zamieszkali na Marszałkowskiej u koleżanki matki, Fani Frindson. Razem z nią przeprowadzili się do getta, do dwupokojowego mieszkania na Ceglanej Po likwidacji małego getta, przenieśli się, na krótko do siedziby firmy Pollabor produkującej leki dla Niemców, w której pracował brat ojca, Stanisław Lewi. Tam rodziny pracowników siedziały głównie po podłogą. Przebywali tam krótko. Z getta wyszedł brat Stanisław oraz, wiosną 1942 r., Albina z Izą. Dla Kazimierza nie starczyło już pieniędzy. Kiedy, po kilku miesiącach, żona wróciła go getta, jego już nie znalazła. Chodziły słuchy, że jak wyprawił żonę i córkę na stronę aryjską, sam zgłosił się do wywózki. Nie chciał znosić upokorzenia.