Za wszelką cenę należy mieć pracę. Część kobie...

Za wszelką cenę należy mieć pracę. Część kobiet zatrudniła się w fabryce nazywanej "szopa". Głód zmusił je do tego. Panują tu stosunkowo dobre warunki - za 10 godzin pracy dostają kawę i kawałek chleba na śniadanie, zupę na obiad i niewielkie wynagrodzenie pieniężne co tydzień. Jednak bardzo trudno jest dostać pracę bez znajomości i odpowiednich powiązań.
Mąż Sophie znajduje jej posadę praczki w znanej firmie Schulza.

Pamiętnik 302/231 w Archiwum ŻIH
Początek okupacji niemieckiej w Warszawie, rozporządzenia antyżydowskie(mąż autorki był więziony za brak żydowskiej opaski). Życie w getcie warszawskim, praca w szopie Schulza. W styczniu 1943 r. autorka opuściła getto, ukrywała się w Konstancinie i Milanówku, była prześladowana przez
szantażystów. Mąż i córka ukrywali się oddzielnie. W lipcu 1943
cała rodzina zgłosiła się do Hotelu Polskiego w Warszawie, po czym zostali wywiezieni do obozu koncentracyjnego w Bergen-Belsen. Opis warunków życia w obozie, ewakuacja obozu w kwietniu 1945 r., wyzwolenie i wyjazd do Paryża.
Autorka pochodziła z rodziny polskich Żydów mieszkających przez pewien czas w Niemczech. Przed wojną studiowała w Paryżu. Po wojnie wyjechałado Izraela.