Relacja O3/2862; w Archiwum Yad Vashem

Zofia Breskin w czasie wybuchu wojny mieszkała w Warszawie; jej mąż był przedstawicielem handlowym. W 1940 roku z rodziną trafiła do getta. W czasie akcji wysiedleńczej straciła rodziców. W styczniu 1943 wyszła z getta; ukrywała się u dozorcy Stanisława Woźniaka, a następnie u Zofii Stalkowskiej na Złotej. Liczne szantaże. Dzięki dobrym dokumentom (na nazwisko Władysława Jarecka i Janina Płóciennik) i wyglądowi, Zofia zaczęła pomagać innym Żydom, wynajdując im kryjówki. Po powstaniu z mężem, bratem i dr Sieradzką ukrywała się w przygotowanej kryjówce. W 1946 roku wyjechała z mężem do Izraela. Relacja spisana w 1965 roku.