Imię: Bogdan Nazwisko: Łachowski

Ojciec Leon Łachowski, Polak, pochodzenia szlacheckiego, przydomek *Szczerbiec* bankowiec z Poznania. Matka Irena z domu Frenkel, Żydówka, pochodziła z Wiednia, mówiła tylko po niemiecku. Miał młodszą siostrę Izabellę. Mieszkali w Sopocie. Po wybuchu wojny ojciec wysłał rodzinę do Poznania, do swojego brata. Jak się zaczęły bombardowania, uciekli do Kruszwicy do kuzyna, dojechał do nich ojciec. Kiedy Niemcy wysiedlili ich z domu kuzyna, pojechali do Łodzi. Mieszkali tam do grudnia 1940 r. Ojciec spotkał na ulicy gestapowca z Sopotu, zrozumiał, że znów muszą uciekać. Pojechali do Warszawy, do syna siostry ojca, Wachowiaka, na Saską Kępę. W domu była tylko żona kuzyna i dwoje dzieci. Iza i Bogdan zaczęli chodzić do szkoły. A kiedy Żydzi mieli nakaz pójścia do getta, kuzynka kazała im się wyprowadzić, bo nie chciała narażać swojej rodziny. Wtedy często zmieniali adresy mieszkań, które wynajmowali, początkowo było to kilka pokoi. W 1942 r., w mieszkaniu na Szarej, zmarł na raka ojciec. Zabrakło pieniędzy na wynajmowanie kilku pokoi. Wynajęli jeden pokój na Hożej. Bogdan należał do organizacji podziemnej. Pewnego dnia został zatrzymany w łapance. W kieszeni miał broń, trafił na Pawiak. Matka usiłowała go wykupić, ale pośrednicy wzięli pieniądze i nic nie zrobili. Został rozstrzelany na Pawiaku w 1942 r.