Pewnego dnia Abram Apelkir nie jest w stanie k...

Pewnego dnia Abram Apelkir nie jest w stanie kupić żywności po aryjskiej stronie. Woli zostać na noc i spróbować znowu następnego dnia, niż wracać do getta i opuszczać je po kryjomu, ryzykując życiem. Znajduje się w kamienicy przy Świętokrzyskiej, gdzie mieszka jego znajomy dozorca. Pyta go, czy nie mógłby go gdzieś przenocować. Dozorca chętnie się zgadza, akurat wyjeżdża na wieś po żywność, Apelkir może nocować w jego pokoju. Jest bardzo zimno; żona dozorcy częstuje Apelkira na kolację gorącą zupą; później zamyka się w kuchni, skąd prowadzi wyjście na podwórko, gdzie znajduje się ustęp. W nocy Abramowi jest bardzo zimno, czuje wielką potrzebę, nie ma jednak gdzie się załatwić, okno jest zamarznięte, a nie chce budzić gospodyni. Załatwia się w końcu do swojego buta, do rana napełnia obydwa buty. Rano nie może ich opróżnić, mocz zamarzł w środku. Apelkir musi czekać, aż rozmarznie, żeby móc opróżnić buty i je założyć.