Imię: Sara Nazwisko: Jakubowicz

Żona rzeźnika, Lejzora Jakubowicza. Miała czworo dzieci, dwóch synów, Hersza Lejba i Szlamę i dwie córki. Mąż zmarł w 1938 r. Starsze dzieci musiały przerwać naukę i zacząć zarabiać. Kiedy wybuchła wojna, pojechała z dziećmi do Warszawy, do kuzyna, piekarza. Zamieszkali w piekarni. Okazało się, że w Warszawie są jeszcze większe bombardowania niż w Sochaczewie. Po zawieszeniu broni, wrócili do Sochaczewa. Utrzymywała rodzinę z handlu. Kiedy, pod koniec 1940 r., Żydów spędzono do getta w Sochaczewie, wyjechali do Warszawy, do warszawskiego getta. Handlowali chlebem kuzyna. Później wynajęli osobne mieszkanie na Stawki 71, przy murze getta. Zarabiali mało, trudno im było się utrzymać. Jedna z córek zajęła się szmuglem. Sara pomagała jej sprzedawać kartofle, które przynosiła. Przez jakiś czas mieli co jeść. Później córka bała się już wychodzić. Zaczął się głód. W lipcu 1941 r. synowie wyszli z getta.