Imię: nieznane [siostra Szlamy, córka Sary] Nazwisko: Jakubowicz

Córka Lejzora Jakubowicza, rzeźnika i Sary z domu Goldberg. Miała dwóch braci: Hersza Lejba i Szlamę i siostrę. Wszystkie dzieci chodziły do szkoły. W 1938 r. zmarł ojciec i wtedy brat i starsza siostra musieli przerwać szkołę i pójść do pracy. Kiedy wybuchła wojna, pojechała z rodziną do Warszawy, do wujka piekarza. Zamieszkali w piekarni wujka. Okazało się, że w Warszawie są jeszcze większe bombardowania niż w Sochaczewie. Po zawieszeniu broni, wrócili do Sochaczewa. Matka handlowała. Kiedy, pod koniec 1940 r., Żydów spędzono do getta w Sochaczewie, znów pojechali do Warszawy, do getta. Znów zamieszkali u wujka. Handlowali chlebem, który piekł wujek. Później wynajęli osobne mieszkanie na Stawki 71, przy murze getta. Zarabiali mało, trudno im było się utrzymać. W marcu 1941 r. brat zgłosił się na roboty na Okęciu, ale po dwóch miesiącach pracy zachorował i wrócił do domu. Ona zajęła się szmuglem. Przynosiła po 20 kg kartofli, z których połowę sprzedawała w getcie, a reszta zostawała dla rodziny. Po aryjskiej stronie płaciła 4 zł za kg. Sprzedawała w getcie po 10 zł za kg. Były dni kiedy udawało jej się przejść dwa razy, a czasami nie mogła przejść ani razu. Przez jakiś czas mieli co jeść. Potem zaczęła się bać, że ją zastrzelą, przestała szmuglować. Zaczął się głód. Latem 1941 r. bracia wyszli z getta. Została w getcie z matką i siostrą.