Imię: Jadwiga Nazwisko: Dobiecka

W czasie okupacji ukrywało się u niej wielu Żydów. Ich krewni i znajomi zawsze mogli znaleźć u niej pomoc jeśli znajdowali się w sytuacji zagrożenia. Wielu z jej podopiecznych nie dysponowało żadnymi funduszami. Dobiecka była zawsze pełna otuchy i energii, starała się skromnymi środkami umilić przymusowy areszt swoim podopiecznym. Dostarczała im książki i gazety. Urządzała małe uroczystości domowe. Opiekowała się dziećmi jak matka. Stwarzała domową atmosferę, odciągała myśli podopiecznych od ciągłego zagrożenia. Do mieszkania przyszło gestapo, Dobieckiej nie było w domu, a mieszkanie było zamknięte na klucz. Nie weszli. Jednak po tym wydarzeniu większość lokatorów musiała się wyprowadzić. Niektórych ukryła w ubikacji na strychu. Zanosiła im tam gorące posiłki i dalej książki i prasę. W czasie powstania warszawskiego ukrywała podopiecznych w piwnicy, pomimo protestu sąsiadów.

Adres pochodzi z Relacji 301-5131 w AŻIH.