Lila Cukier wraz z resztą żydowskich pracownik...

  • TAK

  • Lila Cukier wraz z resztą żydowskich pracowników czeka na tyłach fabryki kleju na koniec II akcji. Niepokoją się o rodziny: z ulicy słychać strzały, płacz dzieci, odgłosy tłuczenia szyb i krzyki. Niemcy zabierają wszystkich Żydów, jakich udaje się zastać w domach, rozdzielają dzieci od matek, żony od mężów. Około siódmej wieczorem polscy pracownicy decydują się opuścić fabrykę. Stefan Cukier dzwoni, by powiadomić Lilę, że "akcja" nie objęła Krochmalnej, rodzina ocalała. Żydowscy pracownicy zostają w fabryce na noc. Śpią w pustej stodole, na świeżym sianie.

  • lato 1942
  • wysiedlenie
  • działania Niemców
  • pogoda, Polacy, robotnicy, rzemieślnicy, wysiedlenie
  • str.39-40

  • Lila słyszy wrzask Niemców i wydaje jej się, że dźwięk jest nieludzki - Niemcy ryczą jak byki, ich śmiech jeszcze bardziej przypomina głos bestii, nie człowieka. Jest piękny, letni dzień, zbliża się wieczór.

  • Powiązani ludzie:

    • Cukier Liliana

      Jedynaczka inżyniera Cukiera z Kalisza. Trafia z rodziną do getta w Warszawie. W getcie pracuje w fabryce kleju i at...

    • Cukier Stefan

      Inżynier, ojciec Liliany Cukier. W 1939 pracuje jako dyrektor biura Gminy Żydowskiej. Po przeniesieniu się w 1940 do...

    • Leszczyński Nieznane

      Właściciel fabryki kleju i atramentów na terenie getta. Zatrudniał 130 robotników, w tym 30 Żydów. Próbował ich rato...

    Powiązane miejsca: