Żydzi mają głęboko zakorzenione poczucie godno...

Żydzi mają głęboko zakorzenione poczucie godności, którego żadne cierpienia i niegodziwości nie były w stanie zagłuszyć. Jako dowód tej teorii autor przytacza historię, która miała miejsce krótko przed utworzeniem getta. On i jego kolega szli ulicą Marszałkowską, obaj z żydowskimi opaskami na ramionach, gdy napotkali dwóch chłopców z jakiejś organizacji nazistowskiej. Zaczęli krzyczeć, aby Żydzi zdjęli kapelusze przed nimi, obaj byli wyposażeni w szpicruty. Autor razem z kolegą zdjęli kapelusze, jednak nagle wyczuli, że chłopcy czują się bezsilni, jakby zrozumieli, że żaden bat,- nic nie jest w stanie podporządkować sobie ducha tych dwóch Żydów. Chłopcy odwrócili się i odeszli.

Książka pisana między 1952 a 1954 rokiem. Dokumentuje życie w warszawskim getcie od momentu jego powstania aż po ostatnie dni.
Jak wyglądało życie w getcie? Jakie organizacje działały, jak pomagały lub powinny były pomóc mieszkańcom getta? Jak to się stało, że tak wielu przetrwało żyjąc w tak strasznej izolacji? Michel Mazor szczegółowo opisuje zniknięcia getta z powierzchni ziemi.
Książka jest studium życia politycznego i socjalnego w warszawskim getcie.