Posiłki Janiny były strasznie monotonne i nied...

Posiłki Janiny były strasznie monotonne i niedobre, ale i tak zjadała wszystko, co znajdywało się na talerzu.
Pewnego dnia Mark oznajmił, że nawet gdyby miał umrzeć z głodu, nigdy nie zmusiłby się do zjedzenia koniny. Zjedzenie konia byłoby dla niego jak zjedzenie człowieka.
Janina z matką wymieniły spojrzenia - wszyscy jedli koninę już od ponad roku, nazywając ją wołowiną i Mark czyścił talerz.

W wieku 9 lat Janina David prowadziła w Polsce spokojne życie ze swoją dobrze prosperującą rodziną żydowską. Rok później wszyscy zmagają się z głodem w warszawskim getcie.
W swoich wspomnieniach z dzieciństwa spędzonego podczas wojny, Janina David opisuje walkę rodziny z przeciwnościami losu. Kiedy staje się jasne, że nikt nie przeżyje, 13-letnia dziewczynka opuszcza getto, by zamieszkać z zaprzyjaźnioną rodziną - polską kobietą i urodzonym w Niemczech mężczynzą. Gdy pobyt tam staje się zbyt niebezpieczny Janina zostaje wysłana do klasztoru katolickiego, gdzie żyje w ciągłym strachu przed zostaniem wykrytym.