Imię: Janina Nazwisko: Żurawicka

Urodziła się w rodzinie kupca, miała brata i siostrę. Zrobiła maturę we Lwowie, potem skończyła studia polonistyczno-historyczne na uniwersytecie w 1938 r. i zaczęła pracę jako nauczycielka. W tym samym roku wyszła za mąż za Seweryna Briw (Bri ?). Razem z mężem poszła do getta. W listopadzie 1942 r., kiedy zaczęły się wywózki, mąż uciekł z getta, a ona dostała się do transportu. Wyskoczyła z transportu boso i bez płaszcza, dotarła lasem do Żółkwi, do getta. Kiedy zaczęto wywozić getto żółkiewskie, ukryta pod śmieciami w ciężarówce dotarła do Lwowa. Zamieszkała u Polki Zofii Bielińskiej, koleżanki nauczycielki. Odnalazł ją tam mąż. Ukrywali się tydzień w gruzach. Przyjaciółka Bielińskiej, Magda która jeździła do Lwowa, zabrała Janinę do Warszawy pod koniec 1942 r. Poznała, przez Bielińską, Janka z PPS i on załatwił jej fałszywe dokumenty. Mieszkała i pracowała w różnych miejscach, zmieniała dokumenty. Ostatnim miejscem zamieszkania był pensjonat na Mokotowskiej 41, pracowała w nim jako praczka i służąca. Bała się wychodzić na miasto. Pracowały w tym pensjonacie dwie góralki, Gienia i Paulina, które domyślały się że jest Żydówką, ale jej pomagały, ostrzegały przed nalotem Niemców. Ukrywały też Żydów uciekających z powstania w getcie. Spotkała w Warszawie męża, który związał się z AL, brał udział w powstaniu warszawskim. Janina spędziła powstanie na Mokotowskiej. Nie wyszli z Warszawy po powstaniu. Przez trzy miesiące ukrywali się w piwnicy na Mokotowskiej z trzema innymi osobami. Po wyzwoleniu zostali w warszawie. Janina pracowała najpierw w Ministerstwie Szkolnictwa Wyższego potem w PAN-ie.