Imię: Beniamin Nazwisko: Tyrowicz

Urodził się w Lwowie. Ojciec Israel Eisenberg był zegarmistrzem, miał pracownię w domu. Matka Sara z domu Kohl zajmowała się domem i czwórką dzieci: Maksem, Beniaminem, Arnoldem i Sonią, starała się prowadzić koszerną kuchnię. Rodzina była uboga, mieli 2 zł/dzień dla wszystkich. Ale dzieci zawsze miały buty. Kiedy wkroczyli Niemcy, Beniamin wyjechał do Warszawy. Załatwił sobie dokumenty na nazwisko Tyrowicz, zatrudnił się u zegarmistrza na Krakowskim Przedmieściu. Wynajął kąt w mieszkaniu Goliszewskich na Krochmalnej. Reszta rodziny poszła do getta. W czerwcu 1943 r. Beniamin ściągnął do Warszawy młodszego brata Mariana. Najpierw załatwił mu metrykę, też na nazwisko Tyrowicz i przyjął na swój tapczan. Postarał się o mieszkanie na Złotej, ale jeszcze trzeba było na nie jakiś czas czekać. Po przyjeździe Mariana, który miał semicki wygląd, gospodarze z Krochmalnej zaczęli się domyślać pochodzenia braci, zaczęli ich szantażować. Musieli natychmiast się wyprowadzić. Pojechali do Ożarowa i jakiś czas nocowali w lasach. Beniamin rano jechał do pracy, a Marian spędzał dzień włócząc się po ulicach. W końcu sprowadzili się na Złotą. Marian źle wyglądał, więc nie wychodził z mieszkania. Mieszkali tam przez rok, do powstania warszawskiego. Z powstania wyszli z ludnością cywilną do Pruszkowa. Po selekcji obaj trafili do obozu w koszarach na Puławskiej. Pracowali przy opróżnianiu opuszczonych mieszkań przez Niemców. Pod koniec wojny obóz został ewakuowany do Błonia i tam ich zastało wyzwolenie. Po wojnie pojechali do Lublina.