Imię: Janina Nazwisko: Pawlicka

Janina Pawlicka pochodzi z biednej rodziny polskiej. Przed wojną pracuje u Aronsonów w Łodzi; mają fabrykę włókienniczą. Jej brat, oficer, ginie w 1939 bez wieści. Po wkroczeniu Niemców Janina trwa przy Aronsonach, którzy zostają ograbieni z dobytku i wysiedleni. Dociera z nimi do Warszawy, mieszkają razem w getcie. Aronsonowie kupują paszporty paragwajskie, wyjeżdżają do Vittel (prawdopodobnie przez Hotel Polski). Janina wychodzi z getta, za dostarczone przez Żydów pieniądze wynajmuje 3-pokojowe mieszkanie na Chłodnej. Zaufany człowiek buduje jej skrytkę na 11 osób. Janina wyprowadza z getta po jednej osobie; w jej mieszkaniu ukrywa się rodzina Traumanów i Wolkenheimów, Rachel Gurmanowa, Sieraczek, Bernard Goldstein. Odwiedza ich Marek Edelman. Kilka razy przychodzi gestapowcy, zabierają Żydom pieniądze i dobytek. Pawlicka przeprowadza się na Grzybowską, zabiera ze sobą Żydów. Trwają tam w czasie Powstania Warszawskiego, przed wyjściem z miasta Pawlicka umieszcza w schronie kilkunastu młodych Żydów, znajomych Sieraczka. Szykuje im zapasy jedzenia i wodę. Pawlicka ucieka z transportu do obozu w Pruszkowie, trafia do Komorowa, w zimie pracuje u chłopów. Po wojnie Janina mieszka ze znajomymi żydowskimi w Łodzi, trafia do rodziny Wizenblitów, zajmuje się ich dzieckiem. Wieczorami pracuje w teatrze. Wyjeżdża z Wizenblitami do Izraela.

Osoby i sytuacje, opisane przez Pawlicką występują także w relacji Ireny Kucharzak (relacja 301– 6115 z Archiwum ŻIH).