Imię: Alfreda Nazwisko: Adamiak

Żona Jana, matka dwójki małych dzieci. Pracowała w Warsztatach Głównych Tramwaiów Miejskich, na Młynarskiej. Na początku 1942 r. zwróciła się do niej i jej męża kuzynka pracująca w Szpitalu Wolskim z prośbą o pomoc w ratowaniu dzieci żydowskich. Udała się na ul. Wolską 11, do położnej, która zajmowała się ratowaniem dzieci żydowskich. Oboje z mężem dostali pod opiekę dwóch chłopców w wieku 6-12 miesięcy, w tym jeden, z bliźniąt syn lekarzy z getta. W czasie opieki nad nimi mieli kilka razy "wizytację" z organizacji pomocowej (nazwa nieznana), z której dostawali kartki żywnościowe, kartki na pieniądze i bieliznę dla dzieci. Dziećmi opiekowali się przez 1,5 roku.